اروپا و آمریکا و رژیم اشغالگر قدس پس از شکست های پی در پی در زمینه های مختلف سیاسی و نظامی تصمیم گرفتند تا از طریق تحریم کالاهای اساسی و حیاتی مردم ایران را تسلیم خود کنند.

بیشترین تحریم ها نیز در مورد فناوری های هسته ای و علمی و از سوی دیگر داروهای حیاتی صورت گرفته است. به طوری که کشورهای “هلند” ، “آلمان” و “ژاپن” انتقال این فناوری ها را علیه ایران تحریم نموده اند.به عنوان مثال “دانشگاه های هلند” حتی دانشجویان ایرانی را هم پذیرش نمی کنند.

“دولت توکیو” انتقال هر گونه فناوری حساس به ایران را منع نموده و دارایی‌های نزدیک به ده شرکت ایرانی در ژاپن مظنون به شرکت در برنامه‌های هسته‌ای ایران را ضبط نموده‌است.در اوت سال ۲۰۰۸ میلادی تیم المپیاد دانش آموزی ایران، به دلیل عدم دریافت ویزا از سوی “مصر”، نتوانسته در بیستمین المپیاد جهانی کامپیوتر در قاهره شرکت کند.

درآوریل ۲۰۰۸ قرار بود ایران در نمایشگاه بین‌المللی صنایع دفاعی “مالزی” شرکت کند. شرکت‌های ایرانی حاضر در نمایشگاه نیز در حال آماده‌سازی غرفه‌های خود بودند که برگه ای  به آنان نشان داده شد که در آن دستور داده شده بود از نمایشگاه خارج شوند.